Kendi Şiirim - Meğer ne çok birktirmişim seni içimde... sevdanaz - 07 Arl Pzr, 2008 2:44 am Mesaj konusu: Meğer ne çok birktirmişim seni içimde...
Meğer ne çok birktirmişim seni içimde...
Önce kaybolan yanıma
Ve iki kurşun daha
Kalanlarıma…
Susuyorum ve seni ölüyorum birdaha
Issız kalmış cadde boyundan
Geçiyorum sabaha
Güneş seni doğuyor ufka
Ve sonra yıkıyorum zamanı
Düşüyorum senin olmadığın yollara…
Esrik kalan kelimeleri susuyorum
Sonra geçiştiriyorum kendimi
Sürüklediğim kadavrayla
Yarım yama adımlarımla
Düşüyorum yokluğuna
Sonra sıkıyorum çarmığa gerilmiş ruhuma
Asıyorum yokluğunu zamana
Sarıyorum kanlakaplı yaralarıma
Son durum…
Kendi sessizliğimde boğuluyorum
Kendi sırlarımdan kendimi çıkarıyorum
Katliam saat üçonbeş
Ve eriyorum yokluğunla
Damarlarımdan akan sade sensizlik
Azad ediyorum kendimi kendi savaşımdan
Beynimde yürüyen kişi sayısı artıyor
Ve acımaya başlıyorum
Suçukuyor yazdıklarım
Eli kanlı katil düşünceler
Ve çiçek kokan kitaplardan
Lügatları çıkarıyorum adından
Eskiyen cümlelerimle
Seni sana kelepçeliyor
Sonra ardıma bile bakmadan
Kaçıyorum yokluğundan…
Yakıyorum geceyi yorulmadan…
İfadem bi hayli sessiz sürüyor
Önce kelimeler
Ve cümleler adından kaçışıyor…
Firari gece yolculuğum
Senin çevirmenle son buluyor
Delik deşik ediyorum kendimi
Zaman yok
Mesafem olduğundan daha kısa
Ölüm her an yanımda…
Değişik yollarla kandırıyorum kendimi
Ardalanmış yollarda ruhuma kilitliyorum…
Uzaktan giden bir tabut
Sanki bu simayı hatırlıyorum
Öncesi kayıp bir adamın cesedi
Ve son meselesi
Sığamadığı ne varsa almış yanına
Sıkıştırmış yarım metre sandukaya…
Dikkat…
Bedenimde halen irtica eden bir yolcu
Ve umut besliyorum hala…
Ki aslında öldüğümde bile diriliyorum zamana
Yokluğundan can bulsa gerek
Öğreniyorum…