Anneye Mektup
Kokun sinmiş yatağımın baş ucuna be anne
Beni uyandırmak için yanıma otururdun ya
Yüzümü her gece, tam oraya yaslıyorum
Nefes alamıyorum, ama kokuna doyamıyorum
Ne yapayım, sensiz yapamıyorum anne
Şimdi artık hayat anlamsız, ayrılık zamansız
Yokluğuna alışmam anladım artık imkansız
Sokağımıza yağmur ağır ağır çiseliyor
Odama sağak sağnak hasretin yağıyor
Hava kararınca dışarı çıkmamı istemezdin ya
Şimdide çıkmıyorum, o sokaklar beni boğuyor
Yatarken sıkıca giydirirdin üzerimi
Artık ince bir gecelikle yatıyorum
Üşümüyorum ama yokluğunla yanıyorum anne
Hayat boş, gönlüm sarhoş
Ne olur gel artık dünya gözümde bir hoş
Sevdiğin çiçekleri koydum odama
Menekşeni, kırmızı gülünü bide sarmaşık
Sensiz hayat inan anne karma karışık